(Van onzen correspondent.) MEPPEL, 7 September 1941
— In de binnenlanden van Drente hebben wij twee menschen ontdekt, die een leven leiden ver en vreemd van alle moderne beschaving. Hun woning is een lapje grond van enkele vierkante meters, hun dak is de blauwe Septemberhemel en als stoffeering van hun huis hebben zij geurende dennen en paarse heide waarover de bijen zoemen. Hun legerstede bestaat uit eenige papieren kunstmestzakken met wat hooi. Identiteitsbewijzen hebben deze menschen niet. Alle beslommeringen van distributiebonnen hebben zij van zich afgeworpen; zij leven als natuurmenschen, of zooals men onlangs in den Raad der gemeente Ruinen zeide, als „bosjesmenschen".
De naam dezer lieden is ontleend aan de buurtschap, waar zij wonen, namelijk Stuifzand. De twee kluizenaars zijn een broer en een zuster, Hendrik en Jantje. Van tijd tot tijd gaat Hendrik in de buurt fourageeren, maar aangezien zij niet over bonnen beschikken, vormen fruit en wortelen hun dagelijkschen kost. Zij slapen altijd in de open lucht.
— En als het regent? — Welnu, antwoordde Jantje, die uiterst welbespraakt is, dan worden we nat. Hendrik en Jantje houden nu eenmaal niet iets wat officieel is. Een ingewikkelde familiegeschiednis met twisten over boedelscheiding en successierechten is de oorzaak van hun afkeer van de beschaving. Toen hebben de twee Drenten een wrok gekregen, en zijn zij het vrije Nomadenleven gaan verkiezen boven het rustige bestaan in een boerderij. Hun hekel aan alles wat officieel is drijven zij zoo ver, dat zij weigeren hun distributie-bescheiden te halen. Hendrik en Jantje weigeren hun bivak onder enkele berkenboomen te verlaten, ofschoon zij geld genoeg hebben om een mooi huisje op een eigen stukje grond te bewonen....
 |
| Bovenstaand artikel komt uit 'Het leven, 1941' |
 |
| Diverse dagbladen 1941 |
Meer geschiedenis en cultuur van Stuifzand:
https://stuifzand.blogspot.com/2025/05/geschiedenis-cultuur-van-stuifzand.html
Reacties